Da jeg jobbet i Bokklubben for en del år siden, hadde vi en tradisjon der hvert direksjonsmøte begynte med at en av direktørene leste et dikt. For meg har rocketekster vært like aktuelle som gamle dikt, så ofte leste jeg opp det i stedet.
Ideen med det hele var både å få en god start på møtene, og ikke minst at den som hadde i oppgave å finne et dikt, prøvde å tilpasse det anledningen eller sakene vi skulle drøfte. Her på bloggen har jeg tidvis lagt ut ukas dikt, og de har vært svært populære. Så i år vil jeg forsøke å legge ut et dikt hver uke.
I desember døde faren min som var farfar til mange barnebarn. I bisettelsen leste min svigerinne Liv Bernhoft Osa opp en nydelig tekst som opprinnelig er skrevet og sunget av Odd Nordstoga i albummet «Bestevenn» som rørte oss alle. Vi var mange som sa med Nordstoga: Ein farfar i livet skull’ alle ha.
Ein farfar i livet
Ein farfar i livet skull’ alle ha
Ein goffa å springe ned til
som alltid har lyst på ein kaffikopp
og til å kaste bort tid på ein liten kropp
Ja, ein farfar i livet skull’ alle ha
Ein farfar i livet skull’ alle ha
Ein bessfar å vende seg til
med alt som ein går rundt og lurar på
I Farfar sitt naust er det alltid råd
Ja, ein farfar i livet skull’ alle ha
Ein farfar i kjeledress skull’ alle ha
som luktar av olje og sjø
Og med lommene fulle av gamalt skrot
Det er mykje få bruk for i Goffas rot
Ja, ein farfar i livet skull’ alle ha
Ein farfar sitt fang det er godt å ha
For Farfar har vore her før
Med heile sitt liv ligg han framom deg
Og spør du, ja, Bessfar han viser veg
Ja, ein farfar i livet skull’ alle ha
